Gewoon handel drijven is een stiel op zich, en anno 2018 zeker geen eenvoudige opdracht. Wie nooit achter een toonbank gestaan heeft, heeft er geen idee van wat er komt bij kijken. Er is een dagdagelijkse gedrevenheid en vakkennis voor nodig en het is geen '9 to 5' job. Budgetbeheer, voorraadmanagement, een mateloze inzet zijn minimale voorwaarden.

​

​Bij succesvol handel drijven, komen een aantal bijkomende voorwaarden kijken:

• Is de winkel bereikbaar voor leveranciers en klanten?

• Zijn de openingsuren optimaal?

• Is de zaak concurrentieel qua prijssetting?

• Volstaan de winstmarge en de omzet voor het betalen van de huur, van het personeel, van andere kosten zoals water en elektriciteit?

• Is de locatie juist gekozen?

• Is er reeds geen overaanbod via andere winkels?

• Is er de gepaste klantvriendelijkheid?

• Is het nodig de winkel via Internet met een eigen website, webshop e.a. te promoten?

​

Ik noem dit interne factoren, factoren die de handelaar kan incalculeren in zijn bedrijfsplan.

​Op externe factoren heeft de handelaar/winkelier geen vat: langdurige openbare werken,
de weersomstandigheden, het aanbod van randparkings, m.a.w. de toegankelijkheid van het handelscentrum.

​

De taak van het stadsbestuur : de cel lokale economie zorgt voor een dagdagelijks engagement, er is een aansprekingspunt waar de handelaar/winkelier doorheen de administratieve muur met raad en daad wordt bijgestaan voor deze interne en externe factoren.

Dit aansprekingspunt wordt de 'winkelcoach'.

Het is ook de taak van deze cel om de zaterdag- en donderdagmarkt terug op het peil van vroeger te brengen. 

De winkelcoach is niet alleen thuis in de wereld van de winkeliers, ook het marktgebeuren heeft voor hem geen geheimen, hij deelt zijn kennis met de bestaande marktkramers en begeleidt de nieuwe.